Brescia

Bus ging niet, trein ging niet, taxi ging wel, maar vlucht uiteindelijk geannuleerd.

Hier een klein triest fotoverslag van een totaal mislukte reis.

Riso Amaro

Ik ben nogal dol op risotto. Deze rijst wordt in de Po-vlakte verbouwd. In armere tijden reisden vrouwen uit verschillende delen van Italië naar het noorden af om mee te werken in de rijstvelden. Tegelijkertijd begon in de jaren veertig van de twintigste eeuw er een filmstroming, die ook wel het Italiaans Neorealisme wordt genoemd. Deze filmstroming wordt gekenmerkt door verhalen met lange shots op locatie die zich afspelen onder de arme italiaanse arbeidersklasse, met inzet van amateuracteurs van diezelfde arbeidersklasse. Vaak loopt het niet goed af.

Zo is er ook een film gemaakt over de risottovelden: Riso Amaro, oftewel: Bittere rijst. Hier het plot:
Walter en Francesca worden na een juwelenroof op de hielen gezeten door de politie en belanden tijdens hun vlucht op een transport van rijstplukkers. Terwijl de onbetrouwbare Walter uit beeld verdwijnt, probeert Francesca als illegale plukster aan de bak te komen om wat geld te verdien en uit handen te blijven van justitie. Ze lijkt aanvankelijk hulp te krijgen van de mooie Silvana, maar als zij er lucht van krijgt dat Francesca een dievegge is, laat ze haar prompt vallen en stookt de andere vrouwen tegen haar op. Francesca vecht voor haar plekje en weet uiteindelijk toch het vertrouwen te winnen Silvana en haar collega’s. Als Walter echter weer op het toneel verschijnt, blijkt hij weer snode plannen te hebben gesmeed om een deel van de rijstoogst te stelen. Daarbij heeft hij zijn oog op de naïeve Silvana laten vallen en hij maakt haar met succes het hof.

De film werd goed ontvangen, mede dankzij al het bloot. In die tijd ging de film bijna door voor softporno. Hier een fragment:

Renkoekoek

Iemand bedankte mij voor mijn snelle antwoord. Ik antwoordde met een plaatje van Roadrunner. Tijdens mijn zoektocht op internet naar een juitste afbeelding, kwam ik erachter dat er ook een echte vogel bestaat met de naam Roadrunner. Zijn Nederlandse benaming is Renkoekoek en wordt ingedeeld in twee soorten: de grote Renkoekoek en de kleine renkoekoek. Interessant.

Hiërarchie vanuit het oogpunt van de man

Beer

Ik denk dat op mijn werk de meest bizarre juridische vragen wel heb gehad. Maar elke keer wordt ik toch weer verbaasd en krijg ik een vraag waarvan ik denk: "Wat moet ik daar nu weer mee?". Zo kwam er laatst een frisse jonge blonde projectassistente met een rood hoofd van woede binnen, omdat haar besluit om een beer te bouwen er maar niet doorheen kwam. En na de samenvoeging wist ze het ook allemaal niet meer.
"Een beer?" vroeg ik.
"Ja, eentje van tien meter hoog en een kussen onder zijn arm."
"Oh, aha, tuurlijk," zei ik of het de normaalste zaak van de wereld was.
Samen uitgeplozen wat voor contract er met de aannemer slash betonspuiter moest worden afgesloten, de auteursrechten met kunstenaar kort gesloten en beheer en onderhoud van dat ding geregeld. En met al die documenten in orde, kon de beer door (in vakjargon dan).
Deze week kreeg ik een update. De staalconstructie wordt in Den Haag gemaakt en  ter plekke volgespoten met beton, deze week vindt de eerste proefspuiting plaats.

 De kunstenaar, Florentijn Hofman (http://www.florentijnhofman.nl/dev/news.php), houdt zich, zo blijkt, wereldwijd bezig met het beschikbaar stellen van knuffeldieren in de openbare ruimte, zie hier de knuffelaap van teenslippers in Sao Paulo.

Lekkere linkse hobbies.....

22-10-10 !

Vrijgezellenfeest

Mount Scenery

Tegenwoordig is dit bultje op Saba met de nieuwe Nederlandse staatkundige verhouding het hoogste punt van Nederland. Jammer dat mijn schoolreisje op de basisschool hier niet naar toe ging, maar de Vaalserberg.

Ashanta Vinyasa Yoga

Ik ben dol op Power Yoga. Maar als ik mensen vertel dat ik aan Power Yoga doe, dan schieten ze in de lach. Wat is dat dan, vragen ze me. Ik grap dan wel eens dat ik aan energiebesparing doe. De essentie van de oefening wordt goed uitgelegd in het volgende filmpje van David Swenson:

De herondekkers van Ashtanga Yoga zijn Sri Tirumalai Krishnamacharya en Pattabhi Jois. Zij bestudeerden het manuscript Yoga Korunta dat 500 tot 1500 jaar geleden op boombladeren werd geschreven en dat Ashtanga Yoga beschreef. De methode zelf wordt rond 5000 jaar oud geschat. Vinyasa is betekent "flow" en Ashanta betekent "acht ledematen". Deze acht ledematen zijn de volgende:

Yama (morele code - zelfbeheersing)

Niyama (zuivering en leer)

Asana (integratie van lichaam en geest door fysieke activiteit)

Pranayama (beheersing van de ademhaling)

Pratyahara (beheersing van de zintuigen)

Dharana (concentratie)

Dhyana (meditatie)

Samadhi (contemplatie - de stille staat van gedachteloos bewustzijn)

Power Yoga is dus een stromende vorm van verschillende asana's die je uitvoert, waarbij de nadruk niet ligt op de feitelijke uitvoering, maar de nadruk ligt op je houding tegenover die uitvoering. Als je heel, maar dan echt heel veel oefent, dan ziet het er ongeveer zo uit:

Bruine Worsten

Vanavond bekeek ik het Journaal en het lijkt erop dat het nieuwe kabinet bijna een feit is. Het congres in Arnhem heeft voor gestemd. Wilders was er niet. Hij was in Berlijn waar hij het Duitse volk wees op de islamisering die ook in hun land plaats heeft gevonden. Als laatste werd een vrouw gevraagd wat ze van het geblondeerde manneke vond. Ze zei dat het haar held was en dat hij heel goed verwoordde wat zij eigenlijk dacht. Ik moest ineens denken aan een liedje dat het theatergezelschap Kommil Foo ooit heeft gemaakt. Dat liedje heet Worsten en het gaat over een slager die in een café door zijn vrouw wordt gebeld dat er een lading bruine worsten bij hun thuis worden afgeleverd. Uiteindelijk is het bereik van zijn mobiele telefoon zo slecht, dat hij op een tafel gaat staan en zijn hand opsteekt en tegen zijn vrouw schreeuwt dat hij geen bruine heeft besteld. Plots wordt het stil, slaat de sfeer in het café om. Het blijkt dat iedereen het er wel mee eens is en hij wordt de nieuwe held. Ik kon geen uitvoering op Youtube vinden, maar het liedje is wel beschikbaar gesteld op hun website: www.kommilfoo.be (naar geluid, cd Spaak, liedje Worsten). Ter vermaak een ander leuk liedje van hun van diezelfde cd:

Digitaal

"Ik weet nog heel goed dat ik mijn eerste emailadres op het internet aanmaakte, het was voor mij allemaal abakadabra. Op eenzelfde wijze verliep mijn kennismaking met de mobiele telefoon. Ik ben een digi-beet in hart en nieren en heb altijd hulp nodig, het liefst van een wizzkid. Mijn werk is echter wel een stuk efficiënter geworden sinds het digitale tijdperk: nooit meer wachten totdat het faxapparaat verbinding heeft gemaakt om een dagvaarding door te zenden! Ik stuur het nu gewoon per mail in PDF. Stuk sneller toch?"

En nu maar wachten op de eerstvolgende Maxxx!

Maxxx

Of ik een ene Sarah terug wilde bellen. Van Max. Ik ken geen Max en ik heb ook geen zaak met een ene Max. Ik vond het een vreemd verzoek. En zo aan het einde van de dag had ik het eigenlijk ook wel gehad met de bizarre terugbelverzoeken. Plichtsgetrouw belde ik toch Sarah van Max.
Sarah van Max nam niet op. Dus ik sprak een bericht in dat ik had gebeld, dat ik morgen teruggebeld kon worden, maar dat de naam "Max" geen belletje deed rinkelen bij mij. Sinds de fusie van de stadsdelen krijg ik de meest vreemde telefoontjes, waar ik soms echt helemaal niets mee kan.
Snel werd ik teruggebeld.
Sarah was van het personeelsblad van de gemeente Amsterdam, genaamd Maxxx. Dat kende ik wel, die las ik altijd, zei ik. Nou daar was ze wel blij om. Op de achterkant staat de rubriek Namelijk. Oh, zei ik. Ik vond het nog niet erg interessant en wilde naar huis. Vorige keer ging het over Water. Toen hadden ze meneer Haaijen, mevrouw Visser en de heer Den Oever gevraagd te schrijven wat Water voor hun betekende. Het kwartje viel nog niet bij mij. Maar wat wilt u dan van mij, vroeg ik dan maar, terwijl ik op de klok keek, die doortikte. Tik, tik, tik. Nou, zei ze, dit keer was het thema Digitaal en of ik iets wilde schrijven wat Digitaal voor mij persoonlijk betekent. Ze hadden binnen het Amsterdams personeelsbestand mevrouw MacIntosh, de heer Muis reeds gevonden en ook al gevraagd.
Het kwartje begon te vallen. Mijn naam is niet Usb-Poort zei ik. Geeft niet zei ze. Ik zei, oké dan. Zeventig tot honderd woorden voor het einde van donderdag middag. Een foto van mezelf moet er ook bij. Ik hing op. Dit was wel de allerlaaste reden die ik had kunnen bedenken voor een publicatie in een personeelsmagazine. Ik keek naar boven en vroeg mij af of meneer de Schepper een cursus nederigheid aan het geven was. Toch weer een uitdaging om er een flitsend stuk van te maken. Suggesties zijn welkom, het mag overal over gaan.

Nacht in Amsterdam

Stil op de Dam.

De purperen lucht
vlucht in de schaduw van de nacht.

Vanaf balkon een liefdesblik
op ondergaande zon.
De stad ligt moe ineen,
’t geluid verstomt.

Nog even spiegelt men zich voor de nacht,
buigt knieën, legt een oortje af.

De stad ligt in de nacht gebed,
de stilte zoekt zijn levensweg.

Natuurlijk vloeit de gracht.

In rosse buurt schuiven schaduwen
nog even naar een laatste kreun;
het beeld op zwart.

Morgen weer licht en leven.

Gedroogd Vlees

De Zwitserse minister van Financiën moest antwoord geven op een kamervraag over gedroogd vlees. Hij snapte echter niet veel van het door zijn ambtenaar geschreven stuk dat doorspekt was met afkortingen en lange bijzinnen. Gelukkig kon hij er om lachen.

Ganesha

Een collega was naar India geweest en had voor mij een notitieboekje met Ganesha erop meegebracht. In de yogales oefenen we ook wel eens op een liedje dat over Ganesha gaat. Ganesha is de Hindoegoed van Wijsheid, welke barricades op je pad wegneemt en de beschermheilige van Reizigers. Interessante materie. Zo'n Hindoegod steekt toch wel redelijk complex in elkaar.

Patatje Paay

Alles mag erop, behalve curry :)

De God die slechts vier woorden kent

Elk kind kent God
Niet de God van namen
Niet de God van mag niet
Niet de God die rare dingen doet
Maar de God die slechts vier woorden kent
En die steeds maar herhaalt,
steeds zegt:
       Kom, dans met mij
           Kom, dans met mij
               Kom, dans met mij

(Hafiz, Perzische dichter, 14de eeuw)

Bodypump from hell!

Huppelend als een elfje kwam hij de les binnen. Normaal ging ik nooit naar de les op dit tijdstip. Maar vandaag was ik niet in een goed humeur, het weer vandaag was koud en stom, mensen in de stad werkten niet mee en reden mij van de fiets, en bovendien was ik ook nog eens weer vergeten de door mij bestelde cd bij het postkantoor op te halen en mijn gestoomde jas bij de stomerij. Kortom, baaldag. En wat helpt dan: even met gewichten beuken zonder gezeur aan je hoofd. Hij had een perfect figuur, waarschijnlijk door jarenlange training. Eerst had ik het niet goed door, maar toen draaide hij zich om. Ik zag dat hij perfect geëpileerde wenkbrauwen had en een aan ADHD grenzende blik in zijn ogen en toen wist ik het meteen: deze kerel houdt van andere mannen. Op zich is daar niets mis mee. Althans, tot op het moment dat hij zijn sporttas neergooide, de meest snelle remixes van de meest trendy dj's op maximaal volume aanzette en op hoge toon gilde dat het een Bodypumples from hell zou worden. Hij sloot af met een hoongelach, zoals ik me voor kan stellen deze lach eveneens door Beëlzebub wordt uitgestoten. Iedereen weet dat homosexuele fitnesstrainers de ergste zijn. Zij willen immers dat iedereen er op hun mooiste uit gaat zien en willen resultaat zien. Gemekker over pijntjes wordt niet geaccepteerd, het uiterlijk gaat nu eenmaal voor. Ik wilde alleen maar mijn agressie kwijt.
"Hoi schatje, jou ken ik niet, kom je ook even meedraaien, gezellig hoor. Ik zeg het meteen maar even, ik geef al elf jaar les en als ik vind dat mensen meer gewicht kunnen, dan zeg ik dat gewoon, zonder vraagteken, snap je lieverd?" Weer die akelige lach. Mijn agressie kon vandaag gericht worden. Ik beschouwde het als een kado. Deze kerel was gewend om gehaat te worden, dat zag je meteen. Hij liep in drie passen naar zijn plek, hij zwaaide de stang met enorme gewichten op zijn schouders alsof er piepschuimen blokjes aanhingen en commandeerde: "Beginnen!!!!" De beat ging ongelooflijk snel, volgens mij stond zijn tape op fastforward, zo snel bewoog hij. Hij lachte de deelnemers toe.
"Lekker zwaar, hé," knipoogde hij naar een vrouw van middelbare leeftijd die net voor het eerst was. Ik had medelijden met haar.
"Niet stoppen!!!!! Er wordt pas gestopt als ik zeg dat dat mag, hoor!"
"Volgens mij ben ik in de verkeerde les terechtgekomen en is dit Bootcamp," probeerde ik nog te grappen. Ik keek weer naar de grond, want ondertussen werd het me zwaar genoeg en druipte het zweet van de puntjes van mijn ellebogen recht naar beneden. Ik zag een zwartgrijze schim naderen. Vanuit mijn ooghoek keek ik opzij en zag onder mijn oksel twee geëpileerde wenkbrauwen met daaronder twee ogen die voor de grap scheel waren getrokken. Tevens liet hij zijn tong scheef uit zijn mond hangen. Hij leek wel een Gremlin. Ga weg, dacht ik nog.
"Als je kan praten, terwijl je dit doet, dan betekent dat gewoon dat er nog een kilootje bij opkan, dus dat doe ik dan even voor je, ha ha ha!" Weer dat hysterische gelach en binnen twee secondes hing er aan elke zijde een kilo erbij. Kloink, kloink. Ik gromde van ongenoegen.
"Ja, heel goed, schat, gooi het er maar uit, als een kleine pitbull! WWWraaouoef! En ademenen, ik hoor je niet ademenen, je moet wel ademenen, want anders ga je dood!  Ha, ha, ha!" Ter illustratie beet hij op zijn hand en keek hij er heel angstig bij. Hij liep weer verder. Nogmaals hoorde ik de schaterlach. Ik ging door.
"Niet stoppen, mensen, ik zeg het nog maar weer eens een keer! Come on, we geven toch niet op, we zijn er bijna, nog maar zestien keer, ha ha ha!" Zestien keer is heel veel als je acht keer gewend bent. Bij een andere oefening corrigeerde hij mijn houding, waardoor het gewicht tien keer zwaarder leek.
"Oeh ja, meid, zo, oh wat ben ik toch weer lekker gemeen vandaag, maar weet je wat, I love it to be mean!" Hij draaide zich om en huppelde snel weer naar een ander om die het leven zuur te maken. Elf from hell, Elfhell, Hellelf, Burninhellelf, ik probeerde ondertussen de juiste term voor deze kerel te vinden. Eindelijk grondoefeningen. Hij lag al op zijn rug op de grond en spartelde zijn benen heen en weer in de lucht als een pubermeisje die net aan haar beste vriendin haar eerste seksuele ervaring heeft onthuld.
"Beentjes in de lucht mensen! Oh wat vind ik dit leuk, we gaan geen blokjes kweken, maar blokken en dan is het echt over."
Deze kerel is echt niet te geloven, dacht ik bij mezelf. Plotseling schoot ik ongecontroleerd in de lach en was het onmogelijk een spier aan te spannen.
"Ja, ja meid, lach maar, maar het lachen zal je wel vergaan met deze oefening. Hoog, Hoog, hoog!"
Ik probeerde mijn schouders van de grond te krijgen, terwijl ik mijn benen in de lucht hield. Maar wat ik ook deed, ze kwamen simpelweg bijna niet van de grond. Zijn hoofd hing weer boven dat van mij.
"Ach, lukt het niet schatje? Heeft iedereen wel eens, gewoon blijven proberen, dan kom je er over een jaar of tien wel, ha, ha, ha."
Klootzak, dacht ik, jou krijg ik nog wel. Toen was de les afgelopen en ik wist niet dat een einde zo fijn kon zijn. Agressieloos liep ik weer naar buiten, volledig stomgeslagen door de persoonlijkheid van deze fitnesstrainer. Ik wist niet of ik moest lachen of huilen.

Vogel

Als ik weg wil
word ik soms een vogel
dan ga ik op mijn tenen staan
En vlieg ik heel ver hier vandaan

Over de huizen en het bos
Op eigen wieken helemaal los
over puntige bergen en de diepe zee
als je wil dan mag je mee

Voel de wind langs je oren
voel de wind langs je haar
hij blaast
alle gedachten uit je hoofd
Anders word je veel te zwaar

Theo Olthuis uit "Een lampje van de nacht"

Polofeest

Laptop

Le presento il mio nuovo laptop! Mijn laatste aanwinst, de Dell Studio met mini-mouse van de Action ad € 3,75, vandaag als kadootje van een collega gekregen. Mijn wizzkid collega heeft hem voor mij uitgezocht, dus er zal wel allemaal snel spul inzitten. Hij heeft me verzekerd dat ik de komende vier jaar up to date ben met de processor! Vraag me niet welke erin zit, want dat weet ik niet.

Nessun Dorma

Anitaatje begon haar weblog te missen. Facebook kon de leegte niet vullen. Te weinig ruimte voor tekst en verhaal. Dingen die Anitaatje met de buitenwereld wil delen, bleven naar haar mening digitaal onderbelicht. Zo is Anitaatje naar de opera in de Veronese Arena geweest, Turandot, om precies te zijn. Geen verstand van opera, maar de aria Nessun Dorma werd door de italianen aldaar mooi gevonden. Zo mooi, dat toen ze in haar gebrekkige italiaans een oud stel achter haar er naar vroeg, de vrouw de gehele aria voor haar begon te "spitten". Rappen was het natuurlijk niet, het werd met passie voorgedragen. Die passie maakte Anitaatje nieuwsgierig en daarom zocht ze later de exacte betekenis uit, waarvan verslag. De opera gaat over een Chinese prinses, Turandot, en een Perzische prins, Calaf. De prinses is verbitterd (shit uit het verleden) en daarom moet elke man die haar wil drie raadsels raden. Dat lukt steeds niet en daarom onthoofdt ze ze maar. Calaf raadt de raadsels in één keer en mag dus met haar trouwen. Maar de prins wil echte liefde en daarom presenteert hij zijn eigen raadsel: als ze voor zonsopgang zijn naam raadt, mag zij hem onthoofden. Turandot vaardigt een decreet uit dat iedereen die haar niet helpt zal sterven. Calaf is niet onder de indruk van de kille razernij van de prinses en houdt vast aan zijn plan. Voor zonsopgang zal hij haar liefde winnen en bij het vallen  van de nacht zingt Calaf  de aria "Nessun Dorma". En omdat de techniek voor niets staat vandaag de dag, een filmpje van de familie Poiesz die kennelijk een maandje eerder dan ik dezelfde opera bezocht: