Huppelend als een elfje kwam hij de les binnen. Normaal ging ik nooit naar de les op dit tijdstip. Maar vandaag was ik niet in een goed humeur, het weer vandaag was koud en stom, mensen in de stad werkten niet mee en reden mij van de fiets, en bovendien was ik ook nog eens weer vergeten de door mij bestelde cd bij het postkantoor op te halen en mijn gestoomde jas bij de stomerij. Kortom, baaldag. En wat helpt dan: even met gewichten beuken zonder gezeur aan je hoofd. Hij had een perfect figuur, waarschijnlijk door jarenlange training. Eerst had ik het niet goed door, maar toen draaide hij zich om. Ik zag dat hij perfect geëpileerde wenkbrauwen had en een aan ADHD grenzende blik in zijn ogen en toen wist ik het meteen: deze kerel houdt van andere mannen. Op zich is daar niets mis mee. Althans, tot op het moment dat hij zijn sporttas neergooide, de meest snelle remixes van de meest trendy dj's op maximaal volume aanzette en op hoge toon gilde dat het een Bodypumples from hell zou worden. Hij sloot af met een hoongelach, zoals ik me voor kan stellen deze lach eveneens door Beëlzebub wordt uitgestoten. Iedereen weet dat homosexuele fitnesstrainers de ergste zijn. Zij willen immers dat iedereen er op hun mooiste uit gaat zien en willen resultaat zien. Gemekker over pijntjes wordt niet geaccepteerd, het uiterlijk gaat nu eenmaal voor. Ik wilde alleen maar mijn agressie kwijt.
"Hoi schatje, jou ken ik niet, kom je ook even meedraaien, gezellig hoor. Ik zeg het meteen maar even, ik geef al elf jaar les en als ik vind dat mensen meer gewicht kunnen, dan zeg ik dat gewoon, zonder vraagteken, snap je lieverd?" Weer die akelige lach. Mijn agressie kon vandaag gericht worden. Ik beschouwde het als een kado. Deze kerel was gewend om gehaat te worden, dat zag je meteen. Hij liep in drie passen naar zijn plek, hij zwaaide de stang met enorme gewichten op zijn schouders alsof er piepschuimen blokjes aanhingen en commandeerde: "Beginnen!!!!" De beat ging ongelooflijk snel, volgens mij stond zijn tape op fastforward, zo snel bewoog hij. Hij lachte de deelnemers toe.
"Lekker zwaar, hé," knipoogde hij naar een vrouw van middelbare leeftijd die net voor het eerst was. Ik had medelijden met haar.
"Niet stoppen!!!!! Er wordt pas gestopt als ik zeg dat dat mag, hoor!"
"Volgens mij ben ik in de verkeerde les terechtgekomen en is dit Bootcamp," probeerde ik nog te grappen. Ik keek weer naar de grond, want ondertussen werd het me zwaar genoeg en druipte het zweet van de puntjes van mijn ellebogen recht naar beneden. Ik zag een zwartgrijze schim naderen. Vanuit mijn ooghoek keek ik opzij en zag onder mijn oksel twee geëpileerde wenkbrauwen met daaronder twee ogen die voor de grap scheel waren getrokken. Tevens liet hij zijn tong scheef uit zijn mond hangen. Hij leek wel een Gremlin. Ga weg, dacht ik nog.
"Als je kan praten, terwijl je dit doet, dan betekent dat gewoon dat er nog een kilootje bij opkan, dus dat doe ik dan even voor je, ha ha ha!" Weer dat hysterische gelach en binnen twee secondes hing er aan elke zijde een kilo erbij. Kloink, kloink. Ik gromde van ongenoegen.
"Ja, heel goed, schat, gooi het er maar uit, als een kleine pitbull! WWWraaouoef! En ademenen, ik hoor je niet ademenen, je moet wel ademenen, want anders ga je dood! Ha, ha, ha!" Ter illustratie beet hij op zijn hand en keek hij er heel angstig bij. Hij liep weer verder. Nogmaals hoorde ik de schaterlach. Ik ging door.
"Niet stoppen, mensen, ik zeg het nog maar weer eens een keer! Come on, we geven toch niet op, we zijn er bijna, nog maar zestien keer, ha ha ha!" Zestien keer is heel veel als je acht keer gewend bent. Bij een andere oefening corrigeerde hij mijn houding, waardoor het gewicht tien keer zwaarder leek.
"Oeh ja, meid, zo, oh wat ben ik toch weer lekker gemeen vandaag, maar weet je wat, I love it to be mean!" Hij draaide zich om en huppelde snel weer naar een ander om die het leven zuur te maken. Elf from hell, Elfhell, Hellelf, Burninhellelf, ik probeerde ondertussen de juiste term voor deze kerel te vinden. Eindelijk grondoefeningen. Hij lag al op zijn rug op de grond en spartelde zijn benen heen en weer in de lucht als een pubermeisje die net aan haar beste vriendin haar eerste seksuele ervaring heeft onthuld.
"Beentjes in de lucht mensen! Oh wat vind ik dit leuk, we gaan geen blokjes kweken, maar blokken en dan is het echt over."
Deze kerel is echt niet te geloven, dacht ik bij mezelf. Plotseling schoot ik ongecontroleerd in de lach en was het onmogelijk een spier aan te spannen.
"Ja, ja meid, lach maar, maar het lachen zal je wel vergaan met deze oefening. Hoog, Hoog, hoog!"
Ik probeerde mijn schouders van de grond te krijgen, terwijl ik mijn benen in de lucht hield. Maar wat ik ook deed, ze kwamen simpelweg bijna niet van de grond. Zijn hoofd hing weer boven dat van mij.
"Ach, lukt het niet schatje? Heeft iedereen wel eens, gewoon blijven proberen, dan kom je er over een jaar of tien wel, ha, ha, ha."
Klootzak, dacht ik, jou krijg ik nog wel. Toen was de les afgelopen en ik wist niet dat een einde zo fijn kon zijn. Agressieloos liep ik weer naar buiten, volledig stomgeslagen door de persoonlijkheid van deze fitnesstrainer. Ik wist niet of ik moest lachen of huilen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten