Arcimboldo!

Zo ziet het er dan ongeveer uit.
Alleen de lampen zijn nog wat te fel.

Pasta Dingetjes

Ik bracht de laatste lepel van het calorierijke chocoladegoedje naar mijn mond, ter afsluiting van een door de kok gemaakte drie gangen diner. De kok nam een slok wijn en keek in het kookboek dat ik van Laurens had gekregen. Hij wees op een foto waar een omaatje met een stokje pastadingetjes zat te drukken.

"Deze foto is erg goed. Die mevrouw zou je zomaar tegen kunnen komen als je een italiaans dorp bezoekt."

Hij keek nog even naar de foto. De gedachte aan het omaatje bezorgde hem een lach op zijn gezicht. 

"Ik ben erg blij met de kookboeken die ik van Laurens heb gekregen. Ze zijn heel goed en geven me veel inspiratie."

"Ja, want die kookboeken die ze had.....". Laurens keek me aan. Ik wist dat ergens op deze avond we op dit punt zouden belanden. Ik doorboorde hem met mijn - begin er nou niet weer over- blik. Maar posities dienden te worden uitgespeeld om eens en voor altijd helder te worden beklonken. Er heerste een koele stilte tussen ons. De tune van "The good, the bad and the Ugly" ontsproot in mijn hoofd. Ik dacht dat Laurens hem ook hoorde. Hij fluit hem wel eens.
"Nu niet wegkijken" fluisterde ik tegen mezelf "anders denkt ie misschien dat ik niet serieus ben".
Maar uit zijn blik van staal merkte ik wel degelijk een zekere indringendheid op. Sterker nog, hij beantwoordde mijn priemende blik met een vuile glimlach rond zijn lippen en de keuze was gemaakt. Hij liep naar mijn boekenkast. Geen genade dit keer, niet voor de kok.

"Ja, want toen ik Anitaatje ontmoette, gebruikte ze DEZE!" Alsof er oneerbare voorstellingen met kinderen in afgebeeld waren, gaf hij mijn oude kookboek aan de kok. 

"Lees maar eens even door," stelde hij de kok voor en keek daarbij genoegzaam naar mij. Vol spanning wachtten Laurens en ik de reactie van de kok af. De kok bladerde door het boekje. Daarbij keek hij zo nu en dan over de rand van het versleten ding. De kok begaf zich op glad relationeel ijs en hij wist het.

"Rigatoni met tomatensaus kan nog wel, maar rucola erbij?" Hij probeerde zich fatsoenlijk te houden, maar Laurens bevestigde wat zij beiden al leken te weten. 

"Ahhem, bijzonder hé." Het verbond was gesloten en ik was de verliezer.
"Heb ik dat nou, zit ik hier dan met twee van die idiote spaghettivreters," mokte ik in mezelf. Ze verstonden het niet, maar dat leek hen niet te deren.

"En dat op de voorpagina? Dat is wel lef zeg." Laurens knikte instemmend. Eindelijk iemand die hem leek te begrijpen. 

"Begrijp je dat nou?" vroeg hij de kok. "Zit daar dus waarschijnlijk een redacteur, die denkt te weten wat italiaans eten is en denkt dus, dit plaatje kan wel even op de voorkant. Dat geloof je toch niet?"

"Nee, niet echt," antwoordde de kok.

"Kijk hier, verse pasta en de pasta is niet eens geel!" De kok barste in lachen uit.

"Dat is nog maar het begin! Moet je hier eens kijken!" 

Beiden vermaakten zich prima met mijn oude kookboekje. Ik ging de tafel maar afruimen. Hier viel niets meer tegenin te brengen. 

Proefkeuken

Tegenwoordig is mijn keuken een proeflaboratorium waar allerlei chemische proefjes worden gedaan.

Let's GO

Joyce

Gedachtenloos fietste ik van mijn kantoor naar huis. Dit maal fietste ik door de wijk Geuzenveld-Slotermeer. Het was een zonnige dag. Een aantal jongvolwassenen vermaakte zich door een pitbull in een oude fietsband te laten bijten die op zijn beurt aan een dikke tak van een boom was gehangen. Het beest hing aan zijn kaken en zijn gespierde lijf veerde op en neer elke keer dat het lijf werd geduwd door één van de jongvolwassenen. Verderop stegen de blauwe rookpluimen op van net aangestoken gezinsbarbeques.
Ik sloeg linksaf en wilde mijn ijzeren ros richting Sloterdijk voortstuwen middels een stevige aanzet van de krakende pedalen, toen ik genoodzaakt werd de aanzet van deze pedalen om te zetten in haar contravariant. Ik kwam tot stilstand. Ik keek naar beneden en de fietspadversperring bleek te bestaan uit een vierjarige kleuter van afrikaanse komaf met bijbehorende driewieler. Vol argwaan inspecteerde ze mijn uiterlijk. Een koude rilling vloog over mijn ruggegraat.
"Jij bent zeker Joyce zijn moeder, toch?"
De vraag maakte veel bij mij los. Wie is Joyce? Wie is haar moeder? Joyce klinkt als een meisje, maar aan Joyce word gerefereerd als mannelijk, hoe kan dat nou? Zou ik op het eerste gezicht op een moeder kunnen lijken en waardoor denkt het kind dat als ik er één was ik uberhaupt mijn kind Joyce zou willen noemen als het een meisje zou zijn, om nog niet te spreken over de situatie dat het een jongen zou betreffen? Wat is de onderlinge relatie tussen Joyce en de vierjarige Afrokleuter, die mijn wens tot een spoedige tocht huiswaarts niet respecteert? Waarom laat men mij gewoon niet met rust?
Het kind wilde antwoord.
"Ik denk van niet," antwoordde ik haar en mezelf.
Ze bespeurde mijn gezicht op eventuele symptomen van een leugen. Na acceptatie van mijn antwoorde maakte ze de weg vrij.
Opgelucht fietste ik verder.

Wald un Holz

Ik kon het niet laten om toch even een tip te schrijven aan de organisatie van het natuurpark Eifel over de kwaliteit van de door hun aangeprezen "Gastgeber". Waarom krijg ik een antwoord in het Frans? Nou goed ze vragen meer details van de hotels waar ik ben geweest.

Madame Poort,
nous avons bien reçu votre message de l'administration du Parc National et nous vous remercions de votre réaction.
Pour nous, c'est très important d'avoir connaissance des attentes et des désirs de nos clients.
Nous regrettons sincèrement que vous deviez faire l'expérience mauvaise de deux de nos „Gastgeber Nationalpark Eifel“.
Le groupe de l'offre „Gastgeber Nationalpark Eifel“ (hôtes du Parc National de l'Eifel) était fondu en 2006 et les critères pour la participation etaient fixés par l'administration du Parc National, du Eifel Tourismus GmbH et du bureau.
Dans le cadre de la  certification, la qualité du service est un des critères qui doit être satisfait.
Comme je comprends par votre e-mail, cela n'etait pas satisfaisant ni dans  l'un ni dans l'autre des deux  auberges.
Nous parlerons  de ce sujet avec ces deux auberges.
Laissez-nous aussi savoir le nom de l'auberge que vous avez reservés à Einruhr, s'il vous plaît.
Il nous aiderait beaucoup, si vous pourriez nous décrire  un peu plus en détail la manque de service dans les deux auberges.
Une nourriture variée, sain et appétissante devait faire partie de l’offre d’une maison d` hébergement.
Nous nous donnons de la peine d´établir ici la marque “www.Regionalmarke-Eifel.de”  .
Mais jusqu’à maintenant, la qualité et la quantité de la nourriture n’est pas encore un critère pour la participation à “Gastgeber Nationalpark Eifel”.
En collaboration avec l’administration du Parc National et l’agence régional Eifel Tourismus GmbH nous tiendrons conseil comment on pourra changer cela.
Volontiers nous vous renseignerons des nouvelles concernat le “Gastgeber Nationalpark Eifel”.
Dans la région, il ya beaucoup de maison d’hébergement qui attachent une grande importance à une nourriture équilibré.
Nous vous aiderons à votre recherche avec plaisir.
Pour nous, ce serait un plaisir de vous accueillir de nouveau dans notre région.
Veuillez agréer, madame, mes salutations distinguées

Nemo

Hey, tante wat betent Nemo eigenlijk?
Niemand.
Waarom hebben ze dat zo genoemd dan?
Dat weet tante niet, dat zal tante de volgende keer even vragen.
Ik weet het al.
Oh, dan weet je meer dan ik.
Ze hebben het Niemand genoemd, omdat Niemand naar binnen mag zonder kaartje.
Dat zal het zijn.

Naturpark Eifel

Prachtige natuur wandelwegen, slechte gastvrijheid, nog slechter eten!
Echt 65+ toerisme. Toch goed vermaakt.

Huskies

We kwamen terug van een lange wandeling. Een paar meter voor onze gehuurder donkergrijze Suzuki Swift  werden we staande gehouden door een sportieve jonkvrouw met een lichte huidskleur, rossig haar en blozende wangen. Boven die wangen twinkelden twee heldere ogen.
"Aaah, it is so good you here now! Could you help me with the puppies? I need to put them in front of the sled and they just won't calm down."
"Ofcourse!" riep ik.
"I don't know anything about dogs, she grew up on a farm!" beweerde Laurens.
Ik kreeg de eerste husky in mijn handen geduwd.
"Keep them down with your legs!" riep ze, terwijl ze voor Laurens een tweede pakte. Een sterke geur verspreidde zich in het katoen van mijn spijkerbroek.
"But are these really huskies?" De wetenschappellijke determinatie van het springende organisme dat aan zijn hand hing en verder in bedwang werd gehouden door een stukje touw was begonnen. Huskies zijn de favoriete honden van Laurens, maar daarbij had hij wel de blauwogig zwart witte wolfachtige mysterieuze wezens in gedachte en niet deze salto makende en odeur verspreidende monsters.
"Yes, yes, they are Alaskan breed, excellent for running!"
Laurens bleef in vertwijfeling, want deze honden vond hij helemaal niet leuk.
Nadat de hond tussen de benen was geklemd moesten we een tuigje op een bepaalde manier vouwen, poten erdoor zonder deze te ontwrichten en vervolgens het tuigje koppelen aan de lijn die de slee voortrok. De aanlijnde honden maakten de hoofdlijn weer helemaal in de war. Ze blaften en piepten en sprongen in het rond. Ook sprongen ze bij Laurens op. Ze vroeg Laurens te knielen. De honden gingen toen liggen. Toen alle honden waren enigszins waren gekalmeerd en aangelijnd sprong ze op de slee, drukte een veer in waardoor de rem op sprong. De huskies, blij dat ze mochten rennen, jankten van plezier. Met een noodvaart vertrok ze. In haar vertrek riep ze nog dat we vanavond nog wel wat konden drinken in Alta. We zouden echter de volgende dag vroeg naar de Noordkaap afreizen, maar dat konden we niet meer aan haar kwijt. Het enige wat we zagen was een kleiner wordende schim die in de met halfgesmolten sneeuw bedenkte wildernis verdween.
We gingen terug naar de auto. Laurens zwaaide met de autosleuteltjes en wees me erop dat het nu mijn beurt was om te rijden. Hij vroeg me hoe ik me voelde en of ik het wilde proberen. Ik voelde geen aarzeling.
"Als die vrouw in haar eentje door de sneeuw kan jagen en 16 van die honden onder controle kan houden, dan kan ik verdomme best een Suziki Swift rijden!" antwoordde ik.
Laurens gooide lachend de sleutels naar me.
"We zullen zien!"

Alta

Tot en met dag 3, want toen ging mijn camera stuk... Ik hoop dat ik hem kan laten maken.

Luchthaven Oslo

Zeven uur wachten en ze hebben niet eens een fatsoenlijke parfumerie- en of kledingwinkel! Om acht uur vliegen we naar Alta en daar komen we dan om elf uur vanavond aan. Geen probleem, want als het goed is, is het gewoon nog licht en kunnen we nog wat van de omgeving zien. Morgen waarschijnlijk naar de Noordkaap, want het wordt mooi weer. De enige foto's die ik tot nu toe gemaakt heb, zijn van de inrichting achter de bar van de horeca op Schiphol. Zojuist een kopje koffie gehaald voor 25 Noorse Kronen. Een euro is acht kronen. Ik moet nu steeds rekenen. Grrr. Waarom is Noorwegen geen lid van de EU, dat gedoe altijd. Laurens zegt dat Noorwegen een heel rijk land is vanwege zijn olievoorraden. Als ze lid worden van de EU moeten ze alleen maar betalen voor landen zoals Griekenland en krijgen ze vrij weinig terug. Nou, ik ga maar weer eens terug naar mijn italiano, want die ligt te slapen en ik weet niet hoe het hier met de criminaliteitscijfers zit (in verband met het onbewaakt zijn van onze baggage). Maar dat zal wel meevallen. De mensen hier hebben een olijke snoet.

Foto's locatie

(klik op foto voor leesbare vergroting)

 

"Voor het restaurant wordt gesproken met een kandidaat" 

gna gna, maar nu is het definitief

Ristorante Arcimboldo

Ristorante Arcimboldo is vandaag een feit geworden: het huurcontract is er en Laurens staat bij de Kamer van Koophandel ingeschreven. Nu nog even eenmiljoenzeshonderdzesentwintig duizend dingen doen, voordat het restaurant daadwerkelijk open kan. Pfff.


Grotere kaart weergeven

PS: als iemand nog sobere doch doelmatige behuizing voor een italiaanse kok in de buurt van Haarlem weet, tips zijn welkom.

SAS Survival

Laurens zegt dat ik niet te luchtig moet denken over deze vakantie. Het is een kwestie van goede voorbereiding. Gelukkig heeft hij SAS Survival kunnen downloaden en het enige wat we nodig hebben is WOTL. En daarvoor hoef je niet eens naar de Beversport.

Finnmark

Vakantiebestemming mei 2011:

Escher

Gisteren zat ik in de trein. Toen hoorde ik de volgende zin: " Als er niemand gaat staken, dan ga ik ook niet". Aan de ene kant leek me dat logisch. Maar aan de andere kant, wat wil je hiermee eigenlijk zeggen? Het is een open deur die je keihard loopt in te trappen. Of, dacht ik later, een schilderij van Escher. Zie hier de Legovariant:

Restaurant

Wat kan er eigenlijk nou echt misgaan in zon'n restaurant?

Vlaamse Reus

Ik kom op de kinderboerderij te werken als ik het volgende intranetbericht lees:

Uit onderzoek is gebleken dat het houden van huisdieren op het werk de sfeer en de samenwerking bevordert. Binnenkort start hiermee een proef bij de directie WOW. De gezamenlijke zorg voor een afdelingsdier blijkt bevorderend te zijn voor collegiale verhoudingen en ook voor de bedrijfsresultaten.

Proef

Binnenkort start een proef met het houden van konijnen. Voor een konijn is gekozen omdat deze aaibaar is en weinig lawaai maakt. De medewerkers mogen kiezen of zij een langharig konijn, een kortharig konijn of een Vlaamse Reus willen verzorgen. De pilot start bij de afdeling Beleid van de directie Werk Onderwijs en Welzijn. Aanstaande vrijdag worden de eerste konijnen uitgereikt aan directeur. Na drie maanden worden de resultaten van de pilot geëvalueerd en wordt besloten of de proef wordt uitgebreid over de andere directies.

Zaanse Schans

Inburgeringscursus deel I

Verleggen van stenen

Vandaag kregen we te horen dat een collega, die ziek was geworden, deze week overleden is. Op de rouwkaart stond een prachtig gedicht van Bram Vermeulen:

Ik heb een steen verlegd

Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten
Ik leverde bewijs van mijn bestaan
Omdat door het verleggen van die ene steen
De stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan

Brand

Ik zie vanuit mijn raam deze brand:

Gelukkig staat er vandaag een oostenwind en waait het lekker naar zee, gna. Ik hoop dat er geen chemische dingen inzetten. 

Lekker Texels lammetje

Opgerold met halfgerijpte pecorinokaas, muntblaadjes en gemarineerde artisjokharten. Weliswaar uit een potje, maar zonder E-nummers. Ik denk dat ik een bewegen tegen E-nummers ga starten.

Patje had een lekkere italiaanse wijn uit Trentino meegenomen:

Yammie!

Ze hangen!

Na anderhalf jaar mijn hoofd gestoten te hebben aan verkeerd hangende lampen...

Oh ja, en dan Valentijnsdag. Altijd weer die ellendige, overbodige en misselijkmakende Valentijnsdag. Ik heb altijd al een haat/liefde verhouding met dit fenomeen gehad (zonder het liefdedeel dan). Mensen zeiden dan wel eens tegen mij: ja maar dat is misschien omdat je nog nooit wat hebt gehad.  Wat mij betreft hadden die mensen een punt. Maar nu kunnen ze dat niet meer zeggen. Want ik heb een valentijnskado gehad. Maar al die 33 jaar heb ik niet kunnen voorspellen dat het dit zou zijn:

En dat is nou juist het mooie ervan finnik. Er staan overigens wel hele lekkere dingen in. Dit weekend ga ik voor de "Rolled lamb with Pecorino, mint and artichoke Stuffing. Alleen een beetje jammer dat die Texelse rukschapen zulke dure pootjes hebben. Maar om één van mijn vriendinnen maar te quoten "geld moet rollen". Het is toch niet voor niets rond.

Geslapen

Vandaag weer een goede mop gehoord van mijn collega Frans, terwijl we naar een gezamelijk projectje fietsten. Hier komt ie:

Liggen een man en vrouw naast elkaar in bed.
Vraagt de man aan de vrouw: Hey, met hoeveel mannen heb jij eigenlijk geslapen.
Antwoord de vrouw: met eentje maar, en dat ben jij

Bij de rest was ik wakker.

( En het harde gelach van Frans om zijn eigen grap er bij denken)

Was

Ra, Ra wat is hier gebeurd? Winnaar gaat door in de volgende ronde voor een jaar lang gratis wasmiddel.

Eetlust

Deze week heb ik de griep gehad. Vandaag had ik nog steeds niet veel eetlust. Van Lorenzo kan ik dan niet zeggen:

Coach Traject

Ik heb me opgegeven voor een Coach Traject. Dit traject houdt in dat je met een VMBO leerling gaat kijken welke richting hij of zij later op wil. Vorige week ontmoetten alle coaches hun leerlingen, allen van allochtone achtergrond. De praktijk wijst uit dat alle jongens Audi-dealer willen worden met daarbij hun oog op het hebben van de gehele nieuwste laatste serie. De meisjes wilden allemaal 'iets met kinderen' of schoonheidsspecialiste. Styliste mag ook, want dat moet je toch ook de hele dag shoppen? Goed, de wereld is groter dan Audi-zaken en de dichtsbijzijnde winkelstraat en iemand moet ze dat gaan laten zien door ze mee te nemen op reis. Op reis door de wondere wereld van de alledaagse werkelijkheid van beroepskeuzes. Gelukkig hadden we een week van tevoren toneeltraining gehad: geen mobiel telefoongebruik, aandachtsboog van 25 seconden verlengen, maar niet overspoelen met hoog technocratische informatie. Mijn leerlinge is een 14 jarig meisje van marokkaanse afkomst. Om de vijf minuten kijkt ze wat haar vriendinnen doen. Hun eerste opdracht was aan hun coach te omschrijven wie zij zijn. Vervolgens moesten zij de coach interviewen over hun beroep. Mijn leerlinge schreef het volgende over haarzelf:

Ik ben Najat en ik ben 14 jaar jong. Mijn hobby's zijn voetballen, en shoppen. Ik heb 1 zusje en 2 broertjes. Ik wil later iets met verpleegkundige doen. Ik zit in klas 2b. Ik houd er van als ik leuke dinge doe met me vriendinnen. In mijn vrije tijd doe ik iets met me vriendinnen of shoppen. Ik wil graag een vrouw als coach.
Ik verwacht van me coach dat ze lief is en aardig, en behulpzaam.
Mijn goeie eigenschap is dat ik behulpzaam ben.
En mijn slechte eigenschap is Wiskunde.
Ik verwacht ook van me coach dat ze me helpt met mijn beroep, wat ik wil worden.

Groetjes, Najat

Na het interview moest zij voor iedereen vertellen wie ik was, maar halverwege was het lastig.
Wat deed u ook alweer juf?
- Zorgen dat wetten en regels nageleefd worden.
Oh ja, was ik alweer vergeten.

Een andere coach had als hobby paardrijden. Een leerling reageerde daar heftig op en stak zijn vinger meteen op.
Maar waar bewaart u dat paard dan?
Andere leerlingen wilden ook graag weten welke flat in Nieuw-West van dergelijke omvang was dat het een heel paard kon bergen.
Op de manege.
?????
Dat is gewoon een ander woord voor paardestal man!

Kaapverdie