Brescia

Bus ging niet, trein ging niet, taxi ging wel, maar vlucht uiteindelijk geannuleerd.

Hier een klein triest fotoverslag van een totaal mislukte reis.

Riso Amaro

Ik ben nogal dol op risotto. Deze rijst wordt in de Po-vlakte verbouwd. In armere tijden reisden vrouwen uit verschillende delen van Italië naar het noorden af om mee te werken in de rijstvelden. Tegelijkertijd begon in de jaren veertig van de twintigste eeuw er een filmstroming, die ook wel het Italiaans Neorealisme wordt genoemd. Deze filmstroming wordt gekenmerkt door verhalen met lange shots op locatie die zich afspelen onder de arme italiaanse arbeidersklasse, met inzet van amateuracteurs van diezelfde arbeidersklasse. Vaak loopt het niet goed af.

Zo is er ook een film gemaakt over de risottovelden: Riso Amaro, oftewel: Bittere rijst. Hier het plot:
Walter en Francesca worden na een juwelenroof op de hielen gezeten door de politie en belanden tijdens hun vlucht op een transport van rijstplukkers. Terwijl de onbetrouwbare Walter uit beeld verdwijnt, probeert Francesca als illegale plukster aan de bak te komen om wat geld te verdien en uit handen te blijven van justitie. Ze lijkt aanvankelijk hulp te krijgen van de mooie Silvana, maar als zij er lucht van krijgt dat Francesca een dievegge is, laat ze haar prompt vallen en stookt de andere vrouwen tegen haar op. Francesca vecht voor haar plekje en weet uiteindelijk toch het vertrouwen te winnen Silvana en haar collega’s. Als Walter echter weer op het toneel verschijnt, blijkt hij weer snode plannen te hebben gesmeed om een deel van de rijstoogst te stelen. Daarbij heeft hij zijn oog op de naïeve Silvana laten vallen en hij maakt haar met succes het hof.

De film werd goed ontvangen, mede dankzij al het bloot. In die tijd ging de film bijna door voor softporno. Hier een fragment: